Zespół pałacowy usytuowany w południowo-wschodniej części osady na tzw. biskupiej górce. Obecny pałac zbudowany został w latach 1768-73 przez biskupa Antoniego Ostrowskiego wg projektu wybitnego architekta włoskiego Franciszka Placidiego z przeznaczeniem na letnią rezydencję biskupów kujawskich. Należy do najświetniejszych rezydencji magnackich w Polsce z okresu późnego baroku.

Zespół składa się z pałacu, dwóch oficyn, pomieszczeń gospodarczych i kordegardy, a także z dziedzińca paradnego i parku pałacowego. Od południowego-zachodu zespół zamknięty jest falistym ogrodzeniem z żelazną bramą. W centrum tego kompleksu znajduje się dwukondygnacyjny pałac, zbudowany na planie prostokąta z trzema ryzalitami o zaokrąglonych narożnikach w fasadzie frontowej. Na środkowym, trójkątnym szczycie kartusz rokokowy z 1773 roku. Dawniej budynek główny był połączony z bocznymi oficynami półkolistymi galeriami kolumnowymi. Wolborski pałac był używany przez biskupów kujawskich do 1818 roku. Następnie przejęła go Komisja Rządowa Wojny Królestwa Polskiego , lokując tutaj w 1834 roku inwalidów wojennych. Następnie dawna rezydencja biskupia stała się koszarami dla dwóch rot rosyjskiego, połockiego pułku piechoty (do 1910 roku). Spowodowało to znaczną dewastację pałacu i parku, pogłębioną jeszcze spaleniem go podczas I wojny światowej. W okresie międzywojennym w odbudowanym pałacu (1937 rok) mieściły się junackie hufce pracy. We wrześniu 1939 roku spaleniu uległa południowo – wschodnia oficyna pałacu Podczas II wojny światowej pałac zajmowali Niemcy. Po 1945 roku był on użytkowany kolejno przez : Wyższą Szkołę Gospodarstwa Wiejskiego, Dom Dziecka i Liceum Pedagogiczne latach 1950-61 przeprowadzono generalna restaurację pałacu. Od 1967 roku dawna rezydencja biskupów kujawskich jest siedzibą Zespołu Szkół Rolnicze Centrum Kształcenia Ustawicznego w Wolborzu. Po 2000 roku staraniem dyrekcji ZS RCKU zespół pałacowy poddano wielu zabiegom konserwatorskim i upiększającym.

Przed frontonem pałacu znajduje się Pomnik Czynu Grunwaldzkiego, odsłonięty w 1960 roku w 550 rocznicę wymarszu wojsk Władysława Jagieły z Wolborza na bitwą grunwaldzką. Autorem projektu pomnika „Dwa Miecze” jest Stefan Weyman.

Elewacja północno-wschodnia pałacu

Elewacja północno-wschodnia pałacu w Wolborzu i fragment parku założonego w połowie XVIII wieku wg projektu Franciszka Placidiego. Park pałacowy został założony na planie wydłużonego prostokąta (o wymiarach ok. 1200 x 120 m) o układzie jednoosiowym, obejmującym kolejno dziedziniec, zespół pałacu i oficyn, wielki parter ogrodowy ,opadający kilkoma tarasami oraz długi staw ,rozszerzony na końcu. Po obu stronach osi rosną gęste szpalery lip w siedmiu rzędach, potęgujących wrażenie przestrzenności ogrodu. Pnie niektórych drzew mają ponad 3 m obwodu. Mimo późniejszych zniszczeń i zatarcia szczegółów ogólny układ parku pozostał czytelny do dzisiaj.

Oficyna południowo-wschodnia

Oficyna południowo-wschodnia pałacu w Wolborzu wraz z budynkiem gospodarczym wypalona w czasie działań wojennych w 1939 roku, otrzymała po odbudowie pierwotną elewację.

 Pałac widziany z lotu ptaka

Więcej szczegółów o Pałacu Biskupów Kujawskich znajdziecie w tej publikacji—> PAŁAC I PARK W WOLBORZU